- سکانس اول : در جایی خواندم که اقتصاد دانش بنیان مانند کشف نفت در صد و هشت سال پبش است، چشمه جوشانی از ثروت البته این بار مبتنی بر انسانها و فکر و همت و اندیشه.
- سکانس دوم : در چهارم اسفند ۱۳۹۵ در یک جلسه خوب با دکتر ستاری (معاون علم و فناوری رییس جمهور) شرکت داشتم و حرف هایی از جنس امید و چالش و دغدغه و تلاش برای بهبود و … شنیدم و دیدم.
- سکانس سوم : در همان روز فیلم سرنوشت که در مورد سفر در زمان بود و اینکه افعال ما چگونه می تواند در گذشته و آینده همه ما اثر بگذارد را دیدم . فیلمی که یک فرد با سفر های متعدد در زمان سعی می کرد از اشتباه خودش و وقوع یک فاجعه جلوگیری کند.
- سکانس چهارم : در همان روز و در راه برگشت از تهران داشتم به این فکر می کردم که کشف نفت در زمان خودش چه شوری در ملت و دولت ایران بوجود اورد و همه آنرا راه حل مشکلات ایران از فقر پنداشتند ولی ۱۰۰ سال بعد ما می بینیم که چه ظلمی بواسطه این پول مفت نفت و اقتصاد نفتی بر این کشور رفت و ما بر پای خود نیاستادیم. الان اگر می توانستیم در زمان سفر کنیم به ۵ خرداد ۱۲۸۷ برمی گشتیم و جلوی این اکتشاف را می گرفتیم . شاید در کوتاه مدت کشور متضرر می شد و آهنگ توسعه کند می گشت ولی در دراز مدت از ضرر های سیاسی و جنگی و کشمکش های داخلی و خارجی رهایی می شدیم.
- سکانس آخر : صد سال دیگر در مورد کاشفان و فعالان اقتصاد دانش بنیان چه می گویند؟ وای بر همه ما که اگر آیندگان از آنچه ما توسعه دادیم راضی نباشند و بخواهند بر ماشین زمان سوار شوند.